Dlaczego rada powiatu musi wyrazić odrębną zgodę na bonifikatę od każdej nieruchomości? [Poradnia samorządowa]

Opisane regulacje uchwały nie są prawidłowe, gdyż rada powiatu przekroczyła swoje kompetencje. Możliwość udzielania bonifikat od opłat z tytułu trwałego zarządu nieruchomością reguluje art. 84 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami (dalej: u.g.n.). Zgodnie z tym przepisem właściwy organ może udzielić, za zgodą odpowiednio wojewody albo rady lub sejmiku, bonifikaty od opłat rocznych ustalonych zgodnie z art. 83 ust. 2 u.g.n., jeżeli nieruchomość jest oddana:

Ponadto w myśl art. 84 ust. 5 u.g.n. wysokość opłat rocznych oraz udzielonych bonifikat i sposób zapłaty tych opłat ustala się w decyzji właściwego organu. Zgodnie z art. 4 pkt 9 u.g.n. przez właściwy organ należy rozumieć zarząd powiatu w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność powiatu. Z art. 84 ust. 3 u.g.n. wynika zaś, że bonifikaty udziela się „za zgodą” rady. Oznacza to, że jeśli zarząd powiatu ma zamiar udzielić bonifikaty, to musi uzyskać zgodę rady powiatu. W myśl zaś art. 11 ust. 2 u.g.n., jeżeli przepisy ustawy wymagają udzielenia zgody przez radę, to wyrażenie zgody następuje w drodze uchwały w terminie miesiąca od złożenia odpowiedniego wniosku przez starostę. Jak wyjaśnił wojewoda dolnośląski w rozstrzygnięciu nadzorczym z 25 października 2024 r. (nr PN– N.4131.179.1.2024.MW3), uprawnienia rady wynikające z art. 84 ust. 3 u.g.n. „ograniczają się do wyrażenia zgody na zastosowanie bonifikaty w konkretnym zindywidualizowanym przypadku. Przedmiotem tej zgody musi być zidentyfikowana nieruchomość”. Z tego wniosek, że każdorazowe zastosowanie bonifikaty od opłaty z tytułu trwałego zarządu wymaga uzyskania zgody rady wyrażonej w uchwale, a przedmiotem tej zgody musi być zidentyfikowana nieruchomość. Zgody tej nie można wyrażać w sposób generalny (abstrakcyjny, na przyszłość) i w stosunku do nieskonkretyzowanych przypadków.